Sint Antoniusmolen Laar in Weert

Deze ronde stenen beltmolen is gelegen op Laar, een buurtschap tussen Hushoven en Nederweert. De molen is van verre al te zien. Het is de enige windmolen in Weert die je vanaf de snelweg A2 kunt zien liggen.

De Antoniusmolen is eenvoudig te herkennen aan de markante speklaagjes: de horizontale witte strepen aan de ongepleisterde kant van de molen.

Geschiedenis

De mole is 1903 door Theodorus Seerden gebouwd, een molenaarpachter of molenknecht uit Nederweert Eind. De molen op flinke afstand van de openbare weg. Dit was bedongen door de buurman van Seerden, die naast de molen een perceel bouwland had. Een bepaling uit het Reglement van Openbare Wegen en Voetpaden van het Hertogdom Luxemburg uit 1891 verbood dat de molen binnen 50 meter van de openbare weg gebouwd zou worden.

De Antoniusmolen kende in het begin meerdere eigenaren en (pachter)molenaars. Na Theodorus Seerden was de molen eigendom van Cornelis Looyen (1911-1919), molenaar van de standerdmolen in Nederweert-Budschop. Hij liet er een woning bijmaken. Jan Mattijs Bruekers werd eigenaar in 1919 en bleef dat tot 1949. Hij was een telg uit een molenaarsfamilie in Roeven en Nederweert.

Sint Antonius in Laar in 2008; Foto: Groucho M (CC BY-SA 3.0)

In 1949 werd Janus de Wild eigenaar, maar al na vijf jaar werd de molen slachtoffer van een zware storm. De molen sloeg op hol en verloor het gevlucht. Pas in 1957 werd een begin gemaakt met het herstellen ervan. De Antoniusmolen kreeg toen onder andere een gietijzeren binnenwerk, afkomstig uit de uit mergel opgebouwde molen uit Wolfshuis. De molen stoend toentertijd bekend onder de naam Kalfjesmolen. Pas in 1959 kreeg de molen zijn huidige naam: Antoniusmolen.

Het gietijzeren binnenwerk van de Sint Antoniusmolen in Laar in 1984, afkomstig uit de Van Tienhovenmolen in Wolfshuis. Foto: Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed, Amersfoort / 252787

De molen kwam stil te staan rond 1970. Na het overlijden van het echtpaar De Wild, werd n 1984 de molen eigendom van dochter Petra de Wild die getrouwd was met oud-molenmaker Jan Litjens. Er volgde wederom een restauratieperiode maar al in 1988 stond de molen weer te koop. 

In 2006 kochten Bas en Anke Verheul-Beenders de molen, de huidige eigenaars. Draaien was in die tijd niet verantwoord meer vanwege de slechte toestand van het wiekenkruis. In de jaren 2013 en 2014 hebben zij voornalelijk in eigen beheer de molen weer draaivaardig gemaakt.