Broekmolen in Stramproy

Op het uiterste randje van Stramproy, op een idyllisch plekje gelegen, vind je de Broekmolen. Het scheelt maar een haartje of de molen staat in het buitenland. De Abeek die de molen aandrijft vormt namelijk de landgrens met België. Een grensgevalletje, zou je dus kunnen zeggen. Maar wel een uniek grensgevalletje dan: het is de enige nog overgebleven watermolen en meteen ook de oudste molen van de gemeente Weert. Terecht een gebouw om trots op te zijn. De molen is in particulier eigendom.

Broekmolen in Stramproy. Foto: Willemjans - Eigen werk, CC BY-SA 3.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=11083788

Vroeger waren en meer watermolens in de regio, bijvoorbeeld bij Tungelroy en in Swartbroek. Maar die zijn inmiddels allemaal verdwenen. De Broekmolen is daarmee de laatste der Mohikanen van de Weerter watermolenwereld.

Geschiedenis

De watermolen op deze plek behoorde sinds de 15e eeuw tot het Stift van Thorn. De huidige molen werd gebouwd in 1738. In 1787 werd pastoor Engels eigenaar van de Broekmolen waarna de molen nog enkele keren van eigenaar wisselde. In 1868 kreeg de molen de huidige vorm.

De Broekmolen in de jaren '60, na de sluiting 

De molen heeft tot in de jaren ’50 van de vorige eeuw graan gemalen, maar toen stopte de productie uiteindelijk toch. Na sluiting kwam de molen in verval. Het woonhuis en de molen, die onder één pannenzadeldak liggen, werden verlaten. De afgelegen ligging was er de oorzaak van dat de boerderijmolen in korte tijd in een ruïne veranderde. Het duurde het tot 1971 tot hij werd verkocht aan apotheker Vermeulen uit het Belgische Mol, die de watermolen liet restaureren. Hij bouwde in 1981 ook een oude boerderijschuur op het terrein.

Interieur van de Broekmolen in 2016. Foto: Koen van der Maat

Een paar jaar geleden werd de broekmolen door vrijwilligers weer opgeknapt en is er zelf enkele malen weer graan mee gemalen. 

In 2016 viel er voor het eerst in lange tijd weer vers meel uit de meelpijp in de Broekmolen. Foto: Koen van der Maat.